W dzisiejszym świecie jesteśmy trochę przewrażliwieni na punkcie dzieci, dlatego bardzo często, gdy rodzice zauważą u swoich pociech zwiększoną aktywność ruchową, od razu podejrzewają ADHD. Warto oczywiście trzymać rękę na pulsie i obserwować zachowanie swoich dzieci, żeby móc odpowiednio zareagować. Na szczęście istnieją już charakterystyczne objawy wskazujące na zespół ADHD, które można rozpoznać już na etapie niemowlęcia. Wówczas należy przedsięwziąć odpowiednie środki, aby zniwelować intensywność zaburzeń w dorosłym życiu.

Zespół neurorozwojowych zaburzeń psychicznych, czyli ADHD, to problemy z funkcjami poznawczymi, które wywołują nieadekwatne do wieku deficyty uwagi, hiperaktywność, nadpobudliwość oraz impulsywność. Niestety wciąż tak naprawdę nie wiadomo, co dokładnie powoduje rozwój ADHD. Obecnie wskazuje się, że determinującą rolę mają czynniki genetyczne. Prawdopodobnie wśród osób cierpiących na zaburzenie dochodzi do znacznego osłabienia pracy dopaminy i noradrenaliny, uczestniczących w przekazywaniu pobudzeni w układzie nerwowym. Niestety większość dzieci wejdzie w wiek dorosły z ADHD, na szczęście można niwelować jego objawy.

Wczesne objawy

Do najbardziej charakterystycznych symptomów ADHD w wieku niemowlęcym zalicza się: nadmierną płaczliwość; poważne problemy z zasypianiem i z utrzymaniem snu, który jest płytki; wyjątkowo wysokie pobudzenie w porównaniu do rówieśników; zauważalnie wzmożona aktywność niemowlaka; bardzo częsta gestykulacja i wymachiwanie rączkami oraz bogata mimika twarzy dziecka. Pamiętajmy jednak, że bardziej absorbujący i pobudzony niemowlak nie musi oznaczać, że podobne objawy będą utrzymywać się cały czas. Tak naprawdę w stu procentach rzetelna diagnoza ADHD może zostać postawiona dopiero w okresie szóstego roku życia dziecka, a sam proces wybadania jest dość złożony. Kiedy więc zauważysz niepokojące sygnały u swojego niemowlaka obserwuj dokładnie jego rozwój. Dzieci z zespołem neurorozwojowych zaburzeń psychicznych są o wiele bardziej żywiołowe od swoich rówieśników, mają kłopoty z wolnym i wyraźnym mówieniem, jąkają się i nie kończą swoich zdań, są dość niedbałe, polecania wykonują pośpiesznie bądź wcale, popełniając przy tym ogromną ilość błędów. Im wcześniej zostanie postawiona diagnoza, tym prędzej można zająć się terapią dziecka, która zdecydowanie ułatwi mu przyszłe życie.

Metody leczenia ADHD

Diagnozę ADHD można postawić dopiero po przeprowadzeniu dokładnej obserwacji dziecka oraz wywiadu. Do wspólnej rozmowy zapraszani są również rodzice malucha, a potrzebne dane zbierane są ze szkoły czy przedszkola. Dziecko będzie musiało odbyć obowiązkową wizytę u neurologa, aby wykonać EEG, rezonans i tomografię oraz psychologa, który przeprowadzi serię testów psychologicznych pomagających ocenić poziom inteligencji dziecka oraz jego koncentracji. Całościowy program leczenia ADHD obejmuje takie zabiegi, jak integracja sensoryczna, EEG Biofeedback, kinezjoterapię, trening panowania nad swoimi emocjami, trening doskonalenia umiejętności społecznych, warsztaty dla rodziców dzieci z ADHD, psychoterapię oraz farmakoterapię (jednak nie w każdym przypadku).